schilderijen
als docent schilderkunst tussen 1975 en 2009 dagdagelijks zowel prakties als theoreties met vele studenten met het vak bezig, evolueerde het werk van pollie gregoor gaandeweg van een verhalend-figuratief gegeven naar een schijnbaar steeds abstrakter beeldtaal.
een vérgaande versobering van het kleurpalet en een strenge beperking van het aantal beeldelementen leidde tot reeksen kontemplatief, haast sakraal werk met een ritueel karakter. reeksen als ‘terra sigillata’ en ‘vege tekens aan de wand’ diepen het gebruik van geschreven tekens, woorden, tekst uit.
de naam van de reeks ‘palimpsesten’ spreekt boekdelen: daarin blijft naast summiere kleur nog enkel de in verschillende lagen over elkaar geschilderde taal als pikturaal element over. de naam weerspiegelt meteen ook zijn opvatting over schilderkunst: het belang ervan schuilt in het onderweg zijn, de stappen in het atelier, het hele proces van achterlaten van sporen op een drager. na elke tentoonstelling werden dan ook alle werken opnieuw vertreklaag voor een volgende reeks. op één werk na, dat als een soort credo in het archief bewaard wordt.
in de meest recente ‘relieken’ wordt dergelijke kontemplatieve werkwijze aangevuld met een tot relikwie verheven, gesprokkeld stukje vindmateriaal.
uit de reeks relieken
uit de reeks palimpsesten
